Prolog: Creer, querer, lata...

Son tres meneras diferentes....
Dlaczego nie można ich zespolić w jedną? Dlaczego nie nadać im wspólnego, określonego, jednoznacznego sensu? Dlaczego ktoś uparł się, że trzeba wybrać? A może tym kimś jestem właśnie ja? Pewnie zawiniłem w poprzednim życiu. Musiałem coś sknocić. Chyba zaczynam wierzyć w reinkarnację. Świetnie! Kolejny wymysł mojego chorego umysłu. Czyli, że jednak coś mi jest? Uhmn... Te pytania same kumulują się w mojej głowie. Zachowuję się jak niemowlak - zadaję bezsensowne pytania o wszystkim i o niczym... Zaraz, zaraz, gorzej niż dziecko. Ono zadaję pytania komuś - ja sam sobie. Czy to zalążek schizofremi? Nie, no... Sam przecież do siebie nie mówię. A może jednak? Pzestań zadawać te durne pytania! Jejku... ja jednak mówię do siebie. Ale czy istnieje jakiś "ja"? Całe życie uczą cię, że masz być posłuszny, słuchać się starszych. Wbijają bezbronnemu dziecku, którego głowa jest chłonna jak jama parzydełkowca... Właśnie o tym mówię, skąd ja znam takie określenia? Spokojnie trzymaj się jednego wątku - nie daj się zwariować. A, więc... na czym to ja? Ach tak.. (naprawdę coś ze mną nie tak - mniejsza z tym). Wbijają do tej naszej mózgownicy zasady, które ograniczają twórczę myślenie. Mamy unikać życiowych niebezpieczeństw, niczego nie doświadczać, posługiwać się tylko wyobraźnią. No, ale proszę! Czy mielibyśmy dzisiaj żarówkę, gdyby Edisona nie kopnął prąd? Wątpie.. Ej, a może w poprzednim życiu ja byłem Edisonem? No niby skąd wiem, że go kopnął - znaczy się mnie- prąd? Nie, no zwariować ze mną idzie. Kolejny przykład na to, że nie mogę zostawać z sobą sam na sam. Potrzebuję ludzi - kogoś komu mogę się wyżalić. Jest tu ktoś? Tak, ty idioto! Jak zwykle sam wśród swoich urojeń. Po głębszych przemyśleniach dochodzę do wniosku, że z pewnością nie byłem Edisonem. On się w sumie przyczynił ludzkości, gdybym nim był, miałby teraz lepsze życie. Podsumowując moje przemyślenia odnośnie wcześniejszego istnienia, stwierdzam, że byłem po prostu jakimś wyjątkowo perfidnym żukiem. Pewnie jakąś mrówkę zjadłem i teraz cierpię katuszę za tamto przewinienie. Gdybym mógł cofnąć czas, nigdy by się to nie powturzyło... Wiem co muszę zrobić. Odnaleźć tą mrówkę w kolejnym wcieleniu, przeprosić ją. Tak... mądralo.... Tylko jak ją znaleźć? Przecież ona może być teraz wsz... CO JA ROBIĘ? Jaka mrówka? Chyba mam temperaturę. Właśnie takie jest nasze życie. A przynajmniej moje. To otwarta droga, bez ograniczenia, wyboista, lecz prędkości wybierasz sam...
Każdy w życiu ma trzy drogi. Ważne żeby osiąść na jednej z nich. Nie ma z nich odwrotu. Dlatego lepiej nie słuchać wpływów społeczeństwa, zapomnieć o zasadach wpajanych nam przez całe życie i wybrać to co podpowiada... Umysł. Trzy drogi są niczym trzy kontynenty Starego Świata. Łączą się w jeden świat, ale nie można zamieszkać na stałę w nich wszystkich. Ich imiona to: Szczęście, Godność, Katusza. Aby wejść na  trzeba zdecydować między: wiarą, pragnieniem, a możliwością. Wiara pozostawia cię w świecie złudzeń, pragnienie wiąrze z sobą dążenie do nieosiągalnego, możliwość zabijają wewnętrznego ciebie... Teraz wybierz, którą drogę obierzesz. Nie ważne, którą, bo i tak o jej nazwie dowiesz się dopiero na końcu....
"W życiu nigdy nie wiesz co znajduje się za zakrętem, ale nawet na prostej drodzę można się potknąć. Po co utrudniać sobie życie? Może po to aby odnaleźć siebie? Estoy dispuesto a darlo todo para poder mirarme en el pasado a los ojos y decir bravo. Z mojego życia będę rozliczał się tylko ja...."