Rozdział 4: No te vayas de nuevo a la...

Entiendo que no quiero....
No puedo mirar a los ojos...

Kayla
"It's the way we are
Take a little closer look
Still no superstar
Gonna say it loud
It's the way we are
Take a little closer look
Still no superstar ..."
- Ekhmn...Może pani wreszcie odbierze? - z zamyślenia wyrywa mnie głos kelnera. Wpatruję się w niego nieprzytomnym spojrzeniem - telefon?
- Ach, tak... Już.. - wyciągam telefon z kieszeni rurek i kładę go na stolik - cichy... W kawiarnii nadal rozbrzmiewają dźwięki dyskotekowej przyśpiewki. Znudzona sięgam do torby i wyciągam LG - ika. Kelner patrzy na mnie zdziwionym wzrokiem. Telefonu nie widział? Dobrze, że nie wyjęłam pager'a, to by się facet dopiero zdziwił. Rety, czemu on tak jeszcze stoi?
- Expresso - mówię starając mu się grzecznie zasugerować, że powinien odejść.
- Co? To znaczy tak, tak - zmieszany odchodzi. Na czym to ja..?
"...This is what we are, and what we need"
Rzucam LG-ikowi zabójczę spojrzenie. Swoją drogą ciekawe kto tak wydzwania - to prywatny numer. Jeden rzut oka na wyświetlacz - "NIEZNANY" - odbieram:
- Słucham...
- Katherina, błagam nie rozłańc... - w tej chwili odrzucam połączenie.
Kev
Dobrze, od dzisiątej oglądamy seriale - mam dość. Ten dzisiejszy urlop mnie wykończy. Patrzę na chłopaków Jay i Max co chwilę komentują jakieś treści z twittera. Nie rozumiem tych wszystkich fanów, ja na ich miejscu dawno przestałbym pisać...
- Hahehehahha - wybucha Jay. Patrzę na niego pytającym wzrokiem.
- Max znowu został ojcem - odpowiada obojętnym głosem Seev, który już (po pięciu godzinach) opuścił łazienkę.
- George?? - chłopak uśmiecha się pod nosem - Wiesz, że w twoim przypadku to bardzo prawdopodobne?
Mina Maxa mówi sama za siebie, przerażony zaczyna przeglądać wszystkie tweety w poszukiwaniu odpowiedzi. Kto wie, może nawet napisze do teoretycznej matki swojego nie powstałego dziecka?
"Pablo nie zostawiaj mnie... Wiedziałam, że to się tak skończy, ale żeby z Rebeccą? Ty draniu bez serca!.." Co za brednie - wyłańczam telewizor.
-NIEEEEE! - przeraźliwy krzyk Toma odbija mi się w uszach.
- Człowieku, oglądasz to od czterech godzin! A to pół godzinny odcinek - odpowiadam. Mina chłopaka zmusza mnie jednak, do ponownego włączenia odbiornika..
- Monik , mi corazón, wszak ja cię nigdy. Me serce oddane tobie jak wody płynącego potoku prądowi rzecznemu...- słyszę jak Tom recytuje kwestie wraz z filmowym Pablo. Ciekawe co na to Kels?
Cóż... przynajmniej trzymają się jakoś normy. Mogłbym iść, właśnie zmierzam do drzwi, towarzyszy mi dziwne uczucie, że o czymś zapomniałem... Hmn.. Max, Jay - laptop, Siva - lustro, Tom - telenowela.. Psia mać!! Nath!!! I tyle z mojego wolnego...
Nathan
" - Chłopaki, czekajcie!!! No, ej!
- Ludzie, młody na serio nie nadąża!!
- Oj, Tom! Od kiedy się taki opiekuńczy zrobiłeś? - drwina w głosie Maxa.
- Kelsey, dziewczyna zmienia chłopaka, dlatego wolę pozostać wiecznym singlem i cies...
- Tak, wiemy Jay - Seev - po prostu żadna nie jest tobą zainteresowana.
Wybucha śmiech... Przyśpieszają tęmpa, a ja zostaje w tyle. Nasz pierwszy koncert w Hyde Parku, a my? Biegniemy, biegniemy przez ulicę Londynu.. Tymczasowy brak menagera daję nam we wznaki - koncert był co prawda zaplanowany wcześniej, ale środek transportu stanowił już nie lada problem, co z resztą widać.
- Chłopaki!!! - nie słyszą mnie - Pewnie, lećcie, biegnijcie, zostawcie mnie samego.. Ze złości ciskam plecak na ziemię, wysypują się demówki.. (w końcu poszukujemy nowego menagera).. Co ty wyrabiasz? Nath, ogarnij się! - przytomnieje. "Czasy kiedy jeszcze słuchałem się samego siebie.." W pośpiechu zbieramy rozsypane rzeczy i  porywam się do biegu.. Bum!!
- AAAAAAAAA, patrz jak idziesz - krzyczę, choć tak naprawdę nie wiem na kogo, gorący napój spływa po mojej twarzy..
- Ja? Idioto, zniszczyłeś mi podanie!
Ocieram twarz własną koszulką, porywam z ziemi plecak.
- A ty mi nowiutkiego full cap'a. Jesteśmy kwita! - rzucam na odchodnę i biegnę w stronę chłopaków..."
- Nathan, do cholery otworzysz wreszcie te drzwi? - dobiajnie się Kevina do drzwi burzy moje wspomnienia.
- Nie! - odpowiadam automatycznie.
- Dzieciaku, otwieraj! Jak się Braun dowie o tym dzisiejsz... - wyskakuję z łóżka i w pośpiechu wciągam spodnie. Otwieram drzwi, w których widzę zaskoczonego Keva - chyba nie spodziewał się, że otworzę.
- Braun się dowie? - pytam go z szeroko otwartymi oczami. Mam nadzieję, że źle zrozumiałem.
- A tyś co myślał? - patrzy się na mnie jak na totalnego głupca.
- Ale.. przecież Nano... Kayla..
-  Chyba zapominasz kto jest waszym menagerem - w głosie chłopaka słychać wyrzut.
- Nie zapominam... - odpowiadam i zatrzaskuję Kev'owi  drzwi przed nosem.
"- A teraz odkrycie tego roku! Nowy, dobrze zapowiadający się brytyjski boysband! Ich pierwszy singiel "All Time Low" od razu wspiął się na szczyt naszych list przebojów i ciągle utrzymuje na nich wysoką pozycję. Przed państwem.. The Wanted!!!
W chwili, gdy prowadzący wypowiada nazwę zespołu wbiegam na tył sceny.
- Młody, gdzie byłeś?
- Co się stało?
- I czemu wyglądasz jakbyś spał na tyłach kawiarni?
- Masz demo?
- Astma,Londyn,wypadek,kawa,tak - odpowiadam na jednym wydechu..
- Wchodzicie, za trzy, dwa, jeden...
- Hello, everyone. We are The Wanted and this is us first singiel "All Time Low"
Rozbrzmiewają pierwsze dźwięki melodii. Mimo, że dopiero zaczynamy, już posiadamy tłum fanek znających każde słowo utworu..
- Widzisz faceta po prawej? Manager Biebera - szepcze mi Seev do ucha. Patrzę w tam tym kierunku i szczęka mi opada...
- How do you get out...Get out - słowa piosenki utykają mi w gardle.. Nie wierzę..."
Kayla
"Chapoteo
Veo, veo, veo
El mar, las bravas olas
La roca, las chabolas
La vida es una.."
- Kayla Santiago, prawa ręka pana Braun'a, słucham - wyuczony tekcik przepływa przez moje usta. iPhone-telefon służbowy.
- Już niedługo... - słyszę głos Scootera w mojej słuchawce. Przerażona patrzę na wyświetlacz, jak mogłam niezauważyć?
- Pan Braun, ehmn.. - nie byłam przygotowana na tą rozmowę. Nie teraz. W duchu błagałam aby chodziło o coś innego.
- Skarbie, ty mój..Moja prawa ręko, zgadnij o czym dzisiaj huczą media?
- Nie wiem prze pana - odpowiadam. Choć zdaję sobie z tego dokładnie sprawę.
- Otóż wyobraź sobie, że jutro podczas audycji w "Fun23" zespół The Wanted po raz pierwszy wykona swoją nową piosenkę, która nie została jeszcze zapisana na taśmie...
- Ja to mogę wyjaśnić!
- Żadnego wyjaśniania! Nowa piosenka? Audycja w radio? Coś ty wymyśliła?
- Bo dzisiejszy wywiad nie doszedł do skutku. Dzwoniłam do stacji i oni zarządali rekompens...
- Jak to nie doszedł do skutku? - przerywa mi wpół zdania.
- Bo.... - ehhmn, raz się żyję - Chłopaki mieli spotkanie w sprawie owego singla!
- CO???
- Yyyy... Jesteśmy w trakcie nagrywania materiału na nową płytę, prawda? The Wanted zaraz po skończeniu objazdu stacjii radiowych w UK, lecą za ocean. To doskonała okazja, na wprowadzenie drobnego zamętu wśród brytyjskich fanów - nie będą czuć się pokrzywdzeni. A akurat dziś w Londynie gościł - świetny tekściarz, z którym udało mi się nawiązać kontakt i...
- Jak się nazywa? - dociekliwość Brauna...
- ....Personne. I jak już mówiłam udało nam się...
- Hmn.. Francuz? Chyba kojarzę..
- Serio?? To znaczy tak, tak, oczywiście, ale...
- Chciałbym usłyszeć ten utwór.
- Prosze mi zaufać. Będzie to świetna próba moich możliwość. W razie, gdyby coś poszło nie tak, pokierujemy rozmową tak, aby występ nie doszedł do skutku.
Cisza....
- Kayla, stąpasz po bardzo cięki lodzie... Dobrze, doprowadzisz to do końca, ale następnym razem takie rzeczy masz konsultować ze mną, ewentualnie z Nano. Zrozumiano?
- Tak, oczywiście. Nie pożałuje pan tej decyzji.
- Jedyną osobą, która może tego żałować jesteś ty - sygnał.
Połączenie zostało zakończone...
Wpatruję się w zamówioną przez siebie kawę. Nawet nie wiem, kiedy ją tu przynieśli..
Expresso... Gdyby nie ono, dziś pewnie siedziałabym za biurkiem w kancelarii adwokackiej.. Praktykantka prawa... ręka Scootera Braun'a... sama nie wiem już co lepsze.... A wybór przyszedł sam...
" Rety.. Dłużej się nie dało tych papierów wypisywać? Nie zdążę, aplikacja przejdzie mi koło nosa i....
- A...  - potykam się o jakiegoś świra. Pięknie moja kawa  - mój jedyny dzisiejszy posiłek - ląduje na jego twarzy..
-AAAAAAAAA, patrz jak idziesz - krzyczy. Nie patrzę na niego.. W ręcę trzymam szczątki moich dokumentów, a w głowię słyszę słowa człowieka, z którym byłam umówiona: "15.00 - komplet papierów. Jest wielu chętnych na twoje miejsce, a ty niczym specjalnym się nie wyróżniasz. Są tysiące takich jak ty... Jesteś tylko kroplą w oceanie - zginiesz."
- Ja? Idioto, zniszczyłeś mi podanie! - krzyczę. Jest 14.55 - moje życie legło w gruzach.
Na nim nie robi to najmniejszego wrażenia..
- A ty mi nowiutkiego full cap'a. Jesteśmy kwita! - rzuca i odchodzi...
Nie jesteśmy.. czapka to nie przyszłość...
Idę do parku, chcę pobyć w samotności, w spokoju...
" But, if you know...."
Świetnie kolejne "wielkie" wydarzenie muzyczne...
Siadam na wolnej ławce, koło jakiegoś mężczyzny. Na oko jest może po trzydziestce, wygląda dość sympatycznie. Uważnie wpatruje się w stronę sceny... Przenoszę wzrok w ową stronę. Nic specjalnego pięciu chłopaków na scenie, tłum dziewczyn pod nią..
- Śmieszne... - mruczę pod nosem.
- Słucham? - odzywa się mężczyzna obok.
-  Kojarzę ten zespół, jeden singiel zrobił z nich artystów, ale brakuje im siły wybicia.. Jak szybko czegoś nie zdziałają staną się jednostrzałowcem - artystami jednego przeboju i wszyscy o nich zapomną.. Nawet te piszczałki - wskazuje ręką na tłum dziewcząt.
Mężczyzna patrzy na mnie oniemiałym wzrokiem...
- Ale to głupoty... przepraszam.
- Nie, nie prawda.. Znasz się na rzeczy - odpowiada - Jaką czego się uczysz?
- Ehmn.. profil prawniczy, ale to już nieaktualne...
- Może i to dobrze..- usmiecha się.
- Co? Pan nie rozumie to było moje... - milknę.
- Co twoje? - ciągnie mnie za język.
- Mój pomysł na życie....
- A marzenia, zainteresowania? - drąży temat.
- Mówi pan o rzeczach, które nigdy się nie spełniają, nie stają częścią rzeczywistości..
- Najlepsze rzeczy spotykają nas przez przypadek - mówi - Czy ja jestem nierealny?
- Nie rozumiem.. Jak najbardziej.. - odpowiadam zbita z pantałyku.
- Powiem ci, że moim marzeniem w tej chwili jest nawiązać z tymi chłopakami współpracę.
Moje źrenicę rozszerzają się chyba do maximum. Po chwili do mężczyzny dochodzą chłopacy ze sceny. Cudotwórca czy jak?
- Jak się panu podobał występ?- odzywa się łysy.
- No myślę, że mamy o czym rozmawiać - odpowiada mój rozmówca.
- O w takim razie pozwolimy sobie zostawić do nas kontakt - podaje rząd cyfr - A tak przy okazji, nazywamy się The Wanted. Ja jestem Max, Siva, Tom, Jay, a ten tam to Nathan...
Co ja tu jeszcze robię? Ta rozmowa nie tyczy się mnie, nic z niej nie rozumiem, a jednak nie potrafię się ruszyć  z miejsca.. Ten chłopak.. O rany! To ten idiota!!!
- Scooter Braun, miło mi - odzywa się mężczyzna - A to.. - wskazuje na mnie ręką.
- Kayla Santiago... - wypowiadam automatycznie..
- Być może będziecie razem z nami współpracować - dokańcza.
Mina, yyyhmn chłopaka w poplamionej koszulce, mówi sama za siebie  - nie wierzy. Jego źrenice zasłaniają prawie całe tęczówki, ma szeroko otwarte usta.. Byłby to może i zabawny widok, gdyby nie fakt, że pewnie wyglądam tak samo... Choć obydwoje mamy ku temu inne powody...

Menager!!! Braun!!! Jak mogłam go od razu nie rozpoznać?! To jeden z moich idoli.. Dobrze, myślałam o menagerstwie, ale to było dawno.. i to były tylko marzenia"

Las mejores cosas vienen a nosotros por accidente....

Przepraszam! Przepraszam, że tak długo nie pisałam - to się więcej nie powtórzy!!!
No i macie trochę (zaznaczam tylko troszeczkę) historii Kayli.
Tak to teraz przeczytałam i doszłam do wniosku, że  nie przejrzyście napisałam. A więc wyjaśniam: teksty w cudzysłowiach to przeszłość - wspomnienia. Wiem, że pewnie zrozumieliście, ale tak... napisałam :) Jejku... lepiej tego nie oceniam, bo po prostu nie wiem jak to coś nazwać... Dlatego ocenę pozostawiam Wam..
Uwielbiam Wasze komentarze ♥
Wasza...